پاییزِ جان جانان مبارک

هشدار جدی:این پست خیلی خصوصیه و احتمالا پست موقت باشه.خواهشا من رو و زندگیم رو و همسرم رو از روی همین پک پست قضاوت نکنید و با رعایت جانب امانت بخونید سلام اینقدر درگیر این زندگیه روزمره مزخرف و کسل کننده شدم که واقعا نمیتونم بنویسم. بهترین قسمت این روزا دانشگاهه.واقعا عالیه و پر از حس های خوبه.و بد ترین قسمتش راستش بدترین قسمتش کل زندگیمه. اره زندگیم خیلی داغون شده باید اعتراف کنم که روزی که پست [ازدواج شتری نا به هنگام]رو مینوشتم حتی یک درصد هم فکرش رو نمیکردم که خودم هزار برابر بد تر از عالیه بشم. کنجکاو نشید خواهش میکنم با حوصله پست رو بخونید و راهنماییم کنید خودم همه چیزو براتون میگم. دارم دیوونه میشم.شوهری هفته پیش ماموریت بود و شنبه از ماموریت برگشته.از شنبه یه جوریم.فکر و خیال داره دیوونم میکنه.قبلش هم ازش دلگیر بودم ولی گفتم تو سفره گناه داره.به خدا روزی سه چهار بار گریه میکنم.عصبیم.همش تو اتاقمم.هندزفری هم تو گوشمه.به نظرم از همون اولش اشتباه کردم.یعنی قدم اول رو اشتباه رفتم و بعد قدم های بعد و الان فرسنگ ها از اون چیزی که فکر میکردم فاصله دارم بزارید بریم سر اصل مطلب اول پاییزِ جان جانان مبارک...